Blogs

Kuur vier zit er in en hij hakt erin.

Een woord komt steeds de eerste dagen na de kuur op. Afgrijzen. Afgrijselijk. Een combinatie van afzien, grijs zijn, afgrijselijk voelen.

Gisteren kreeg ik kuur 3. Ik ben meteen onderuit gegaan om 13 uur 's middags en heb voornamelijk geslapen op een paar wakkere (vrij beroerde) half uurtjes na.

Het feit dat ik nu ff blog geeft aan dat dat slapen me goed heeft gedaan. Ik heb al ontbeten en ben even op. Straks slaap ik rustig weer verder :).

Het bloedonderzoek voor kuur 3 gaf aan dat de waardes maar amper voldoende hersteld waren om door te kunnen kuren. Ik houd stiekem al rekening met een extra pauzeweek voor kuur 4. Fijn is dat niet maar als het nodig is dan moet het maar.

Terwijl mijn hoofd als een herfstige boom steeds meer haar loslaat hebben wij een lenteachtige bestemming voor dat haar bedacht.

Ik drop bosjes en plukjes haar door de hele tuin. De vogels kunnen dit haar heel goed gebruiken voor het bouwen van hun nestjes. Dat deden ze immers ook altijd met het haar van onze vorige hond.

Ik word echt vrolijk bij die gedachte. Zo heeft mijn verloren haar ineens een mooi doel en biedt het een zacht kussen voor nieuw leven in onze tuin. Zo is er ineens niet alleen verlies maar ook rijkdom.

Na de dreun van de diagnose en de opvolgende klap van de chemo droogde ik op dag 7 ongelooflijk snel op. Over dag 1 t/m 6 zullen we het maar niet hebben. Die slaan we over ;).

Maar op dag 7 ging ik onverwacht toch naar een erg leuk concert in Muziekgebouw Eindhoven.

Op dag 8 bedacht ik dat gourmetten echt mijn ding is en 's avonds zaten we gezellig aan tafel met zoonlief en een al heel oude supergoede vriendin van hem. Ik droom er nog steeds van (al vanaf dat ze 15 waren) dat zij ooit iets samen zullen krijgen ;).

Op dag 9 volgde een heerlijke boswandeling.

Waar zal ik beginnen? Bij een standaardcontrole bleken de tumormarkers plots fors gestegen, 7 februari was dat, geloof ik. De arts zei duidelijk 'dit is niet goed' en gaf opdracht voor nieuwe scans. De PET-CT scan was pas net twee maanden geleden. Nu wilde ze gescheiden scans die meer details zouden geven, en een biopt om opnieuw de tumoreigenschappen te bepalen. Binnen anderhalve week zaten we weer bij haar. Nu was haar ongerustheid ronduit confronterend. ' Het is helemaal niet goed.' Sinds de vorige scan die juist heel erg goed was blijken de uitzaaiingen geëxplodeerd.

Op een vroege woensdagochtend, om 06.30 uur om precies te zijn, liggen Doris en ik in bed te kletsen en knuffelen. Ik moet voor mijn werk 2 nachten naar Groningen en daar gaat ons gesprek over. “Mam, ik vind het niet leuk dat ik je pas vrijdag weer zie. Waarom mag ik niet met je mee?” Ik leg uit dat ze toch echt naar school moet en dat ik niet veel tijd zal hebben om iets leuks te doen in Groningen, maar voornamelijk moet werken.

Weet je waar ik echt heel blij mee ben?

Niet met het feit dat de site ineen in het Engels is ;) maar wel dat de snelheid van de website www.de-amazones.nl ineens vertienvoudigd is. Dat ik na iedere klik gewoon binnen een fractie van een seconde op de volgende pagina zit. Nu kan ik weer lekker snel door de site heen huppen en overal even bijlezen. Het begin van een heleboel digitale veranderingen maar als de snelheid zo blijft dan ben ik al super happy :)))))))
 

4 Februari is het wereldkankerdag.
Wat nu?

Moet ik dan een feestje bouwen?
Hoi hoi HOI! Ik hoor bij de club!
Kom je gezellig taartjes eten?
Wij, een rondedansje samen?
Zingen we een vrolijk lied?

4 Februari is het wereldkankerdag.
Wat nu?

Moet ik nu in zak en as?
Kut kut KUT! Ik hoor bij de club!
Kom je mij dan heel lief troosten?
Beur mij op met jouw verhaal?
Sla je armen om me heen?

4 Februari is het wereldkankerdag.
Wat nu?

Het zit me al een hele tijd dwars dat ik zo weinig andere blogs meer lees hier. Het voelt niet echt goed om hier zo bijna in mijn eentje mijn verhalen te droppen terwijl er ongetwijfeld nog vele anderen zijn die hun vertalen te vertellen hebben. Frisse verhalen vol hoop en verwachting van nog een heel leven te gaan.

Over ruim een week start er een flinke renovatie in ons huis. Er is al wel een slaapkamer beneden en ook een badkamer maar van beide was de afwerking bijna 40 jaar oud en we gebruikten die tot nu toe niet voor onszelf. Zoonlief had er zijn 'hok' en dat was prima zoals het was voor hem.

Met de zekerheid dat het in de toekomst ooit minder zal gaan, hebben we besloten nu alvast beneden te gaan slapen. Dus komt er een nieuwe badkamer en wordt de slaapkamerafwerking aangepakt.